മൂന്നാം മുറി - Moonnam Muri
ദൈവമേ എങ്ങോട്ടാണീ പോക്ക്. ജീവിതം അവസാനിക്കാൻ പോകുകയാണോ!. പെട്ടെന്ന് തണുപ്പ് മാറുന്നു. വെളിച്ചത്തിൽ നിന്നും വീണ്ടും ഇരുട്ടിലേക്കായി വീഴ്ച. അവസാനം അവിടേക്ക് പതിക്കുന്നു. ഇത്രയും ശക്തിയായി വന്ന് വീണട്ടും വേദന ഒന്നും അനുഭവപ്പെടുന്നില്ല. ക്ഷീണവും ഇല്ല. പയ്യേ എഴുന്നേറ്റു നടന്നു. കണ്ണടച്ചാലും, തുറന്നാലും ഒരേ ഇരുട്ട്. താഴെ നിന്നും നേരിയ വെളിച്ചം ഇരുട്ടിന്റെ കൂടെ കൂട്ട് വന്ന പോലെ തോന്നി. ആ ഭാഗത്തേക്ക് നടന്നു നീങ്ങി. താഴേക്ക് ഇറങ്ങാനുള്ള പടികൾ പോലെ തോന്നുന്നുണ്ടോ. ഗോവണി പടിയാണെന്ന് തോന്നുന്നു ... അതെ... തപ്പിത്തടഞ്ഞ് താഴെക്ക് ഇറങ്ങി. ഇരുണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ മൂന്ന് വാതിലുകൾ കണ്ടു.
ആദ്യത്തെ വാതിൽ തള്ളി തുറന്നു. കണ്ണഞ്ചിപ്പിക്കുന്ന പ്രകാശം. കണ്ണ് തിരുമ്മി വീണ്ടും നോക്കി. വിശ്വസിക്കാനാവാതെ അവൻ അലറിപോയി. സ്വർണ്ണ നാണയങ്ങളും,രത്നാഭരങ്ങളും, പല വില പിടിപ്പുള്ള മാലകളും, വളകളും മറ്റും നിറഞ്ഞ ഒരു സ്വർണ്ണ കുന്ന്. ഒന്നും ആലോചിക്കാതെ വാരിയെടുക്കാനായി ആഞ്ഞു...
"തൊടരുത് തൊട്ടാൽ ഇത് മുഴുവൻ നിന്റെ സ്വന്തം .
അടുത്ത വാതിൽ തുറന്നാൽ ഇതിലും വിലമതിക്കുന്നത് കിട്ടും. ഇത് വേണമെങ്കിൽ ഇതെടുക്കാം. പക്ഷെ അടുത്ത രണ്ട് വാതിലുകൾ തുറക്കാൻ കഴിയില്ല".
അല്പനേരം ആലോചിച്ച ശേഷം ഒന്നാമത്തെ വാതിലിന്റെ വെളിലേക്കിറങ്ങി. പതിയെ ആ വാതിൽ അടഞ്ഞു. രണ്ടാമത്തെ വാതിൽ തള്ളി തുറന്നു. അവിടെ കണ്ണഞ്ചിപ്പി ക്കുന്ന പ്രകാശം ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു. ഒരു മൂലക്കായി ഒരു സ്വർണ്ണ നാണയം കിടക്കുന്നു. അതെടുക്കാനായി കുനിഞ്ഞപ്പോൾ...
"തൊടരുത് തൊട്ടാൽ ഇത് നിന്റെ സ്വന്തം. അടുത്ത വാതിൽ തുറന്നാൽ ഇതിലും വില മതിക്കുന്നത് കിട്ടും. ഇത് വേണമെങ്കിൽ ഇതെടുക്കാം. പക്ഷെ അടുത്ത വാതിൽ തുറക്കാൻ കഴിയില്ല ."
ഒന്നും ആലോചിക്കാതെ രണ്ടാമത്തെ വാതിൽ കടന്ന് മൂന്നാമത്തെ വാതിലിന്റെ അരുകിൽ എത്തി. ആ വാതിൽ തുറക്കുന്നതിനു മുൻപ് അവൻ ഒന്നും രണ്ടും വാതിൽ തള്ളിനോക്കി. ഫലമുണ്ടായില്ല. മൂന്നാമത്തെ വാതിൽ പെട്ടെന്ന് തുറന്നു. മുറിയിലേക്ക് കാലെടുത്തു വെച്ചു. എങ്ങും കുരിരുട്ട്!!! ഒന്നും കാണാൻ കഴിയുന്നില്ല.
പയ്യെ ഇരുട്ട് മാറി വെളിച്ചം പടരാൻ തുടങ്ങി. നേരം വെളുക്കുന്ന പ്രതീതി. ഇത്... ഇത്... എന്റെ മുറി ആണല്ലോ... ഇത്... ഞാനല്ലയോ ഈ കിടക്കുന്നത്..?
Comments